Κάποτε, θα πέσει το φεγγάρι, θα σωριαστεί στα πόδια μου. Κανείς δε θα πιστεύει πως μια νύχτα, θα βγάλω μια φωνή τόσο αληθινή για όλα τα ψέματα που μου τάξε και θα λυγίσει, θα αφεθεί από την ντροπή του, τις ενοχές του.  Θα πέσει σβησμένο στα πόδια μου, όπως ένα μήλο ή ένα μπαλόνι που ‘χασε τον αέρα του.

Κανείς δε θα πιστέψει, πως ο ουρανός ορφάνεψε. Κανείς δε θα γνωρίζει, πως έγινε το προσκεφάλι μου.

Δ.Ε