Τρίτη 26 Ιουνίου 2018


Στην πλήξη που αφήνομαι
αναγνωρίζω την οσμή της βροχής
πριν γεννηθούν οι πρώτες σταγόνες
αναγνωρίζω το βογγητό της θάλασσας
μέσα από τη νηνεμία της
όπως αναγνωρίζω το θρόισμα των φυλλωμάτων της μοναξιάς
καθώς ο ήλιος γέρνει ν’ αναπαυτεί
είναι αρκετό επομένως μέσα από τη βύθιση οποιασδήποτε ώρας
να χάνω ότι μου δίνει πνοή
να χάνομαι όπως μια ψαρόβαρκα στο λάρυγγα της θάλασσας
την ώρα που όλα γύρω αγριεύουν
την ώρα που τίποτα δεν είναι αρκετό
για ν’ ανασαίνεις χωρίς να πνίγεσαι
αρκεί η θύμηση όσων ποτέ σου
δεν έγινες
αρκεί να ‘χεις θυσιαστεί από νωρίς
στον βωμό της ανυπαρξίας.
Δημήτρης Ι. Ευθυμίου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου