Κι ενώ αποδέχτηκες τις ήττες σου

έστω με μια αργοπορημένη συμφιλίωση

είδες και πως οι θριαμβευτές έχουν την υποψία

πως ότι κέρδισαν ή κάποια απ’ όλα αυτά

έχουν το ίδιο χρώμα με τα μάτια του ηττημένου

το ίδιο μισογεμισμένο ποτήρι

η απληστία εξακριβώνεις

πως είναι η πιο ύπουλη ήττα

χωρίς διακρίσεις

ακόμα και για τον ίδιο τον θεό

το τέλειο πλάσμα, το κατ΄ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν

αποδείχθηκε η δικιά του ήττα.

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου

Στην πλήξη που αφήνομαι

αναγνωρίζω την οσμή της βροχής

πριν γεννηθούν οι πρώτες σταγόνες

αναγνωρίζω το βογγητό της θάλασσας

μέσα από τη νηνεμία της

όπως αναγνωρίζω το θρόισμα των φυλλωμάτων της μοναξιάς

καθώς ο ήλιος γέρνει ν’ αναπαυτεί

είναι αρκετό επομένως μέσα από τη βύθιση οποιασδήποτε ώρας

να χάνω ότι μου δίνει πνοή

να χάνομαι όπως μια ψαρόβαρκα στο λάρυγγα της θάλασσας

την ώρα που όλα γύρω αγριεύουν

την ώρα που τίποτα δεν είναι αρκετό

για ν’ ανασαίνεις χωρίς να πνίγεσαι

αρκεί η θύμηση όσων ποτέ σου

δεν έγινες

αρκεί να ‘χεις θυσιαστεί από νωρίς

στον βωμό της ανυπαρξίας.

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου

Όλα ταιριάζουν στην ακολουθία της μέρας

η παρέλαση των νεφών

ο κυματισμός ενός γερακιού

ο αλλόκοτος χτύπος της καρδιάς

η εναλλαγή του ήλιου με το ψιλοβρόχι

Όμως ο υπόγειος ψίθυρος που ξεπροβάλλει

αποδεικνύει τον ακανθώδη στωικισμό

την ύπαρξη των γεγονότων

και της παρούσης στατικότητας

που σε αποθαρρύνει

Ίσως η επιτυχίας της παραδοχής

να είναι εύθραυστη κι ευάλωτη

η ευκολία της κάλυψης

απ’ όσα σε τρομάζουν

να ‘ναι το χρυσωμένο χάπι

για όσα δεν άντεξες

Κάπου όμως

τα όσα ματαίως αποφεύγεις

να υποβόσκουν σαν του αγέρα την πνοή

όπου από ένα τίποτα

αναζωπυρώνεις

όπου από ένα τίποτα

είσαι ακόμα ζωντανός.

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου

Κι αφού

ξοδέψαμε όσο αποθέματα νοσταλγίας είχαμε κι απόψε

για ένα φεγγάρι που δεν παύει να μας ταλαιπωρεί

γέρνουμε πάνω στην πέτρα

ποθώντας τίποτα περισσότερο

απ’ το να γίνουμε κομμάτι της.

Δ.Ε

Ξυπνάει το κορμί

μεστωμένο,

καρποί της νύχτας

σε φλούδες

το σώμα της αγκαλιάζουν.

Κάποιοι τη νύχτα

μέθυσαν μ’ άστρα και φεγγάρι

‘καψαν ζωή αλλιώτικη δοσμένη

ζωή σε στίχους ποιητών που στάζουν

έρωτα απ’ την πένα.

Όσοι περάσανε μια νύχτα

με στραγγισμένο νου

και σάλια στο κορμί,

γευτήκαν τον ακρωτηριασμό

του χρόνου.

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου