Ένα καντάρι τη μέρα που ξυπνάς,
στέκετε άδειο.
Κρέμεται σαν παλαιό ρολόι τοίχου.
Τίποτα πάνω στο μεταλλικό δίσκο,
ακίνητος κι ο βραχίονας.
Όλα, θυμίζουν πίνακας λαογραφικής τέχνης,
που στέκουν απέναντι σου καθώς η μέρα τσιμπολογά τη σάρκα σου.
Μια οκά απ’ τη καθημερινότητά σου:
συνήθειες επαναλαμβανόμενες
σπόρια από στάρι
που κρατούν τις ισορροπίες σου.
Κάποια δράμια, δεν κάνουν μήτε μια οκά,
πέφτουν τη μεθεπομένη μέρα
το διαφορετικό που περίμενες,
τόσο λίγο κι αυτό,
που δεν αλλάζει
το κινούμενο αντίβαρο της ζωής σου.

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου