Με μια ανάσα: είναι ποιητική έκφρασή μου, χωρίς επιστροφές, η στιγμιαία προβολή των συναισθημάτων, τα μεγάλα ή μικρά ερεθίσματα που πυροδοτούν το αλάφιασμα σε γραπτό λόγο, η λαχτάρα της έκφρασης. Είναι ακόμα, οι ελεύθερες απόψεις μου, οι ανησυχίες μου και η διάθεσή μου σε πρώτο χρόνο. Είναι και όσοι συγγραφείς, στοχαστές, ποιητές μ' εκφράζουν. Γράφουμε για να υπάρχουμε, για όσα μας αντιπροσωπεύουν, για όσα κερδίσαμε και γι' αυτά που χάσαμε, για όσα -ματαίως - ελπίζουμε.
Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018
Θα μπορούσα να ‘μαι αυτό που θες
μια γυάλα χρυσαφένια
εμπλουτισμένη από τα πρότυπα και ιδεώδη σου
Θα μπορούσα να ‘χω μετατοπιστεί από τα δικά μου
υπάρχω
μια μεταμόρφωση κάμπιας σε πεταλούδα του χρώματος
της αρέσκειας σου
Ίσως τα όνειρα σου να τα ‘χα δρομολογήσει με
περισσότερη πειθώ
με εγρήγορση κι άνευ προηγουμένων εραστών σου
επιτυχία
Θα μπορούσα να ‘μαι το αρσενικό του θηλυκού σου
περισσότερο ακόμα κι από τις υπερβολές σου
μια τελειότητα απροσδόκητη
μια θεότητα που προσδοκούσες
Ίσως και να τα ‘χα καταφέρει
αν η ατέλεια μου δε γκρίζαρε το πέρασμα των χρόνων
αν είχα πάψει να είμαι εγώ
αν είχα πάψει να είμαι αυτός που σε ερωτεύτηκα.
Δημήτρης Ι. Ευθυμίου
Ταιριάζει η πλάνη σαν τα μεγάλα καλοκαιρινά δειλινά,
σαν τους έρωτες που μοιάζουν σε φρούτα των πόλεων, καλογυαλισμένα, αστραφτερά,
ογκώδη, μα άγευστα και σκουληκιασμένα.
Όλα έχουν ημερομηνία λήξης ή την εικόνα μιας
βιτρίνας που κρύβει την ατέλεια. Ο χρόνος επιβραδύνει τη συντήρηση, ελλοχεύει
την αργοπορία της φθοράς.
Δεν έμοιαζε τίποτα το τώρα μ’ εκείνο το χθες της
εφηβείας. Ερωτευμένος σήμαινε γυμνός από σκέψεις και φορτισμένος με πάθη κι αδέσμευτη
λογική. Σήμερα, εκείνες οι μέρες, γυαλίστηκαν και περάστηκαν με βερνίκι της
πραγματικότητας, εκείνης που πορεύεσαι εξ αναγκασμού στη διατήρηση της
συμβατικότητας. Μα πάντα, πίσω απ’ όλο αυτό το μπέρδεμα της ζωής, πίσω απ’ όσα
θεωρείς αναγκαία, ακούγεται εκείνο το τραγούδι του παρθένου ερωτευμένου, οι
σάλπιγγες μιας χαμένης εποχής.
Δημήτρης Ι. Ευθυμίου
Ούτε που γνωρίζουμε
τι πρέπει να ξέρουμε και τι δεν πρέπει, ζεις
ή σχεδόν ή καθόλου. Αυτά εν συντομία,
τα υπόλοιπα θα τα δούμε κατόπιν εορτής.
Montale, μετφ. Δημήτρης Ι. Ευθυμίου
Non sapremo nemmeno
che sia sapere e non sapere, vivere
o quasi o nulla affatto. È presto detto,
il resto lo vedremo a cosa fatte.
Ολάκερη νύχτα
ριγμένος πλάι
σ’ έναν σφαγιασμένο
σύντροφο
με τα σφιγμένα
δόντια του
στραμμένα κατά την πανσέληνο
με το πρήξιμο
των χεριών του
να ’χει εισχωρήσει
μέσα στη σιωπή μου
έγραψα
γράμματα γεμάτα έρωτα
Ποτέ μου δεν υπήρξα
τόσο
προσκολλημένος στη ζωή
Τζιουζέππε Ουνγκαρέττι, μετφ. Φοίβος Πιομπίνος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)