Φαίνεται πως κάτι έμαθες από τον κόσμο

άλλοτε καθισμένος σιωπηλά δίπλα τους

κι άλλοτε θορυβώντας όταν ήταν αναγκαίο

κι είδες με τρόμο

τον φτωχό να κουβαλά τον σταυρό του θεού του

για μια ζωή

είδες τη μικρή εξουσία να βαδίζει παράλληλα με τη μεγάλη

στα χέρια τους πρόσεξες τα σφικτά λουριά απ’ τα τέρατα της αποκάλυψης

επτά θανάσιμα σκυλιά πολυκέφαλα που πρόσταζαν ανάλογα των περιστάσεων κι ορέξεων τους

είδες να σε συνθλίβει το κακό

που κατοικούσε μέσα στα μάτια των παιδιών

τη σκληρότητα που ‘χαν κληρονομήσει

όπως είδες τις αρετές να διαμελίζονται για το στιγμιαίο πάθος

φίλοι καρδιακοί να μεταμορφώνονται σε λήσταρχοι

να κλέβουν τα όνειρα σου

κι είδες αδέρφια, αδέρφια να μαχαιρώνουν για ένα κομμάτι ξερή γη

είδες τον έρωτα να σε εμπαίζει, τη μια μέρα στον ουρανό

την άλλη με το κεφάλι μέσα στην κόλαση

κι είδες τα μάτια σου να σβήνουν

όταν δεν είδες τίποτα ν’ αλλάζει.

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου