Θα ‘θελα τόσα να σου πω

μα ο καιρός των σπόρων πέρασε

πέρασες και συ

έσπειρες για κάποια χρόνια

ύστερα όπως έχουν χιλιάδες ιστορίες

θέρισες όσα είχαμε

τώρα, σε βλέπω

με μια άνοια

ηθελημένη

αφαίρεσες τα άνθη μας

όχι με κείνη την προσοχή που έδινες

μα με ψηλά τα γόνατα

για να ξεχάσεις μου ‘πες

θέλει ψηλά τα πόδια

παγωμένη την καρδιά

και καλό πάτημα

τίποτα δεν άφησες

άνεμος ήρθες

θύελλα έφυγες

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου

Το σούρουπο έχει κάτι από αυλαίες

μικρά εκατομμύρια θέατρα

που σωπαίνουν καθώς η μέρα δραπετεύει

Δ.Ε

Σάπιο μήλο

που έχει φωλιάσει μέσα του σκουληκιασμένες μέρες

ο διψασμένος μου εγκέφαλος

μια υγρασία από λαχτάρα αδιευκρίνιστης υφής

να μου μουσκεύει τα χείλη της ανάγκης

εκεί που κάθε φορά για ένα τίποτα

νιώθεις το σώμα να διασπάται

εκεί που τα χέρια θέλουν ν’ ανοίξουν

ν’ αδράξουν το φευγιό που δεν έρχεται

μια ταπεινή αναγνώριση του πως θα ‘ταν

αν ερχόταν αυτό που θρυμματίζει μονάχα με τη σκέψη

όσα κατέχω

όσα θα ‘δινα χωρίς δεύτερη σκέψη για θυσία

για μια λιποταξία

που αν δεν επιτευχθεί θα επιφέρει

το επερχόμενο βαρετό μου τέλος.

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου

Όλα είναι άδεια

άδεια ποτήρια με κρεμασμένα χείλη

άδεια κρεβάτια με σώματα που δεν βρίσκουν γαλήνη

άδειες νύχτες από φίλους που βρήκαν όπως κι όπως ένα ταίρι

άδειο πορτοφόλι

άδεια ζωή

μέσα σ’ έναν ουρανό γεμάτο

Δ.Ε

οι συμβουλές είναι εύκολες όταν έχεις δυο καρέκλες
ν' απλώνεις τα πόδια σου και μεγάλη λιακάδα
όταν έχεις ένα δεύτερο καφέ συνέχεια παγωμένο νερό και μια τέντα
ραβδωτή πράσινη κι άσπρη
όταν δεν έχεις να πληρώνεις νοίκι με καρφιά στον τοίχο κ' ένα
καθρεφτάκι για το ξύρισμα που πουθενά δεν στεριώνει
αυτά ήταν όλα κι όλα που είχα να σας πω με την ανεμελιά του νυν χορτάτου
μ' ενδιέφεραν πάντοτε τα καταστήματα ειδών υγιεινής
ιδίως τις νύχτες μετά το σινεμά στην οδό Αχαρνών ή 3ης Σεπτεμβρίου
ή εκείνα στον Άγιο Παντελεήμονα πίσω απ' τα πολυκλαδεμένα
χειμωνιάτικα δέντρα
αντανακλάσεις στην άσφαλτο φώτα ζαχαροπλαστείων μάγκες ταξιτζήδες...
Γ. Ρίτσος