μετράς μια μέρα το επί του συνόλου
και βλέπεις,τρομάζοντας,
πόση ζωή άφησες απ΄έξω
Μαρκίδης 

- Πιστεύετε σε κάποιο Θεό;
- Ναι, στο φιλότιμο, στην καλοσύνη και στη μπέσα.
Ν. Καββαδίας

Ένα σπίτι

κάτω από πέτρες κι ελιές μπονσάι

κι ακόμα πιο κάτω η θάλασσα

ενώ μέσα μια ψυχή παραπονιάρα

που δε ξαποσταίνει

από τους καημούς 

που δεν έχουν λύπηση.

Δ.Ε

Τα απογεύματα, μη έχοντας τι άλλο να κάνεις
συλλογιέσαι
κι όπως οι ψαράδες απλώνουν τα δίχτυα τους
περιμένοντας μια καλή ψαριά
κάτι θα ‘ρθει και για μας
κι αν δεν έρθει
θα φέρω ξανά και ξανά
τα ματιά σου

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου

Κάποιες ώρες
αγόγγυστα και παγερά
βύθιζα το βλέμμα στη θάλασσα
ακουμπισμένος στη σκουριασμένη δέστρα
κρατούσα σφιχτά στα χέρια το ξάρτι της ζωής
κι αναρωτιέμαι πως γίνεται με τόσα και τόσα που πέρασαν
το μόνο που απέμεινε
απ’ το ναυάγιο τούτων των χρόνων

να ‘ναι ένα χέρι τόσο ιδρωμένο

να παλεύει να σηκωθεί

να χαιρετήσει

όσα μέσα του δεν αφήνει

Δ.Ε

Ευτυχώς

που πάνω στο γόνατο σου ξεκαρφώθηκε το χέρι μου

τόσες ώρες

δεν άντεχα τις φωνές των δαχτύλων

«προς τα πού να πάμε;» «αναρρίχηση; καταρρίχηση; διείσδυση;»

Τον κύκλο αδέλφια μου

 τον κύκλο

μέχρι να φανούν τα οστά απ’ το λιώσιμο.

Δημήτρης Ι Ευθυμίου