Κυριακή 24 Ιουνίου 2018



Κάποτε, όταν πλησίαζε η ώρα να τραβήξω τις πλεκτές κουρτίνες, να σκεπάσω τη νύχτα, έμενε μια μεταλλική γεύση στη γλώσσα κι ένας μόνιμος πονόδοντος . Είχα την υποψία, επηρεασμένος από τα χρόνια των σπουδών πως πρόκειται για μια έλλειψη βιταμίνης, θα μπορούσε κάλλιστα όσο το σκεφτόμουν να πρόκειται για κάποια ορμονική διαταραχή, που μου επιβάλλει τους νόμους της φθοράς. Μέρες μετά, η κυρία από το κάτω διαμέρισμα μου παραπονέθηκε:  θρυμματισμένα κομμάτια σιδήρου νεαρέ σαν πασατέμπος έχουν σκεπάσει το μπαλκόνι μου. Το μυστήριο κατά κάποιο είχε λυθεί, ροκάνιζα τις βέργες του παράθυρου μου, αναζητούσα την ελευθερία μου, με τον πιο δύσκολο τρόπο, όπως συνειδητά έκανα σε όλη μου τη ζωή. 
Δ.Ε

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου