Μόνο τότε θα 'ταν
μια νέα, καλή χρονιά
Περίμενα
πάντα περίμενα
με κείνη την αφέλεια
του παιδιού
που δε γνωρίζει τη
λεπίδα
της πραγματικότητας
μια νέα χρόνια
αυτό το νέο έτος
πλημμυρισμένο
απ' αέρινες ευχές
να 'χει υπόσταση
να γίνει πίστη
να φανερώσει καρπούς
αλλιώτικους
Περίμενα
μια νέα χρονιά
ν' αφαιρέσει τ' ανθρώπινα
τερατουργήματα
να μεριάσει την οργή
και τον φθόνο
Περίμενα
την αλήθεια
του λόγου
της πράξης
τα εντόσθια μιας
ανακυκλώσιμης ιστορίας
να φαγωθούν από σκυλιά
πεινασμένα
Περίμενα
το τέλος της εξουσίας
το περιθώριο των
πολιτικών
καθώς θα κορυφώνεται
η επίγνωση
των αμνοεριφίων πως ο
λύκος
δεν αλλάζει πρόσωπο
Θα περίμενα
365 μέρες
συνεργεία στον πόνο
μετάνοια για
τους εξόριστους
τους άλλους
για τον σταυρό που τους
κουβαλήσαμε
ως συνεργοί στην
αδιαφορία
ή ως θύτες
Θα περίμενα
η καλή χρονιά
να 'χε το βάρος
που 'χε ο θάνατος καθώς
μας αγγίζει
το μέταλλο της τελευταίας
ανάσας
στο κούτελο
εκείνην τη στιγμή που
για λίγο
νιώθουμε συμπονετικοί
εκεί που η συνείδηση
έρχεται στο τέλος
τόσο αργά
να 'ρχοταν την πρώτη
μέρα.
Περίμενα
η υπομονή
να μην ταυτίζεται
με την εθελοδουλία
με την αυτοσυντήρηση
Θα περίμενα
καθώς θ' άρχιζε ο χρόνος
να 'βλεπα χωματερές
από εργαλεία του θανάτου
θαμμένα
λιωμένα σίδερα
λιωμένους φράκτες
και συρματοπλέγματα
η τελευταία φορά
που θα μύριζα μπαρούτι
την τελευταία φορά
που θα κοίταζα τα
λυπημένα μάτια των παιδιών
πίσω από τα ρομβοειδή
πλαίσια
των στρατοπέδων
(καταυλισμοί
της χαμένης αξιοπρέπειας)
στο
υφιστάμενο πουργκατόριο
των Ευρωπαίων
για ένα
πέρασμα
στο αβέβαιο.
Θα 'ταν μια χρονιά
που οι ξενιτεμένοι
θα γύρισαν στην Ιθάκη
τους
ανοικοδομώντας πάνω
στα κουφάρια
του παρελθόντος
μια νέα αρχή
Θα περίμενα
τη δικιά μου νεκρανάσταση
πιστεύοντας πως ο
άνθρωπος
δεν είναι το τέρας που
γνώρισα
πως όσα θα περιμένω
δε θα χαθούν στων ονείρων
τα διαστήματα
πως το αύριο δεν θα
'ναι
η επερχόμενη
αυτοκαταστροφή μας.
Μόνο τότε θα 'ταν
μια νέα, καλή χρονιά.
Δημήτρης Ι. Ευθυμίου
