Πρέπει να ‘χεις γνωρίσει τη φτώχεια, τον κόπο, τις θυσίες όσων υπερβαίνουν το αδύνατο, για να εκτιμήσεις την κατάκτηση των δικών σου κόπων. Πρέπει να νιώθεις την οδύνη του συνανθρώπου σου χωρίς διακρίσεις, για να διδάσκεσαι για το ποιος θα ‘θελες να είσαι. Ακόμα, να χάθηκες, στις σκοτοδίνες σου, να ‘χεις ματώσει τα νύχια για να ξέρεις πως πέρασες κι από κει, πως γραπώθηκες μόνο με ότι σου είχε απομείνει και βγήκες στο ξέφωτο, όχι καλύτερος ή σοφότερος, μα ζωντανός και γαλήνιος.

Δ.Ε