Με μια ανάσα: είναι ποιητική έκφρασή μου, χωρίς επιστροφές, η στιγμιαία προβολή των συναισθημάτων, τα μεγάλα ή μικρά ερεθίσματα που πυροδοτούν το αλάφιασμα σε γραπτό λόγο, η λαχτάρα της έκφρασης. Είναι ακόμα, οι ελεύθερες απόψεις μου, οι ανησυχίες μου και η διάθεσή μου σε πρώτο χρόνο. Είναι και όσοι συγγραφείς, στοχαστές, ποιητές μ' εκφράζουν.
Γράφουμε για να υπάρχουμε, για όσα μας αντιπροσωπεύουν, για όσα κερδίσαμε και γι' αυτά που χάσαμε, για όσα -ματαίως - ελπίζουμε.
Δευτέρα 28 Μαΐου 2018
Κοχλάζει το νερό. Κοχλάζουν τα σύννεφα. Κοχλάζει κι
ο κόσμος. Μυρωδιά καφέ, μυρωδιά βροχής, μυρωδιά σαπίλας. Η τελευταία αίσθηση
είναι των ανθρώπων. Μην τους ανοίξετε, σκουλήκιασε το μέσα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου