Θα φθάσω κι απόψε στα όρια της κούρασης

ο μόνος τρόπος να μη σε θυμάμαι

πολύ πιο πέρα από την ανθεκτικότητα

θα με ξεγελάσω

αναγνωρίζοντας  λίγο μετά

πόσο μάταιο είναι

θα ‘ρθεις στ’ όνειρα

και πίσω από τις μπομπίνες της ζωής μας

ζωντανές και φρέσκιες σα χθες

θ’ ακούγεται το χαμόγελο σου

που θα κρύβει

ένα ψίθυρο στ’ αυτί:

«δε θα με ξεχάσεις ποτέ»

Δ.Ε