Κάθε φορά

που χάνομαι

μέσα στο λασπώδες τοπίο του μυαλού μου

είναι γιατί εκεί μπορώ να δω τη ματαιότητα των πάντων

τα περισσότερα γύρω μου έχουν πετρωθεί καιρό

αναπνέουν γιατί τους το επιτρέπω

άλλοτε με τη νοσταλγία μου

άλλοτε με τον βρυχηθμό μιας επιθυμίας που τρεμοσβήνει

μπρος στα τόσα ερεθίσματα των επιστροφών της πραγματικότητας

Κάθε φορά

που χάνομαι

είναι γιατί εκεί μπορώ να υπάρχω

(αγκαλιά με τις αυταπάτες μου)

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου