Το να κοιτάζεις ένα φεγγάρι γιομάτο

για πολλοστή φορά

δεν είναι όπως κοιτάζεις τη λάμπα

σ’ αυτό το καπνισμένο δωμάτιο

το φως της ουράνιας λάμπας

έχει αυτό το κάτι της απόστασης

το μακρινό κι ασύλληπτο

το ανέγγιχτο που υπερβαίνει ακόμα

και της όρασης το πείσμα

κάποιο μικρό ερέθισμα ακόμα και τώρα

στα πολλά χρόνια στραμμένου αυχένα προς τα πάνω

έχει να σου θυμίζει

καλοκαίρια κι έρωτες

δεν είναι και λίγο σ’ εποχές που ο ρεαλισμός

προπορεύεται ένα βήμα των χαμένων μας αισθήσεων.

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου