Μου ταξιδεύουν τα όνειρα, βιαστικά, σα σύννεφα που φυσά αγέρας. Και θυμάμαι, τα πάντα, όλα εκείνα τα ωραία, που έζησα σε στιγμές εφορίας και δόξας, χρόνια μιας νεότητας που βιάζονται κι αυτά να ταξιδέψουν. Εκείνα που ‘χαν σε μια στιγμή ευνουχίσει τη λογική κι όλα τα πρέπει μιας καθοδηγημένης συμπεριφοράς. Μια αντίθετη πορεία, ένα αρνητικό πρόσημο στη μέχρι τότε καλή μου συμπεριφορά. Για όλα εκείνα που ‘χουν τη σπουδαιότητα να θυμάμαι.

Δ.Ε