Αγαπημένη. Φέτος δεν θα στολίσω. Το δέντρο θα μείνει
σκεπασμένο στο κατώγι, δίπλα με τις κούτες από τα στολίδια μας, σκεπασμένο με
τα χαμόγελα σου, χιονισμένο από σκόνη και μνήμες. Κανένα αστέρι δεν θα κατακτήσει
την κορυφή του. Ξέρεις, ποτέ δεν στο ‘πα, αργά είναι, αναγνωρίζω τα ανείπωτα με
μια διάχυτη πικρία, έναν υπόκωφο λυγμό που ήξερες μόνο συ πως κατέχω, αλλά να,
κανένα στα πενήντα ένα χρόνια, δεν είχε τη δική σου λάμψη.
Δ.Ε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου