Κάποια στιγμή μου ‘πες
θα βρεθούμε
κι όσα σπασμένα κόκκαλα κρατήσαμε
θα πάψουν πια να κροταλίζουν στη μνήμη.
Θα τα δώσουμε στα σκυλιά που τόσο αγαπήσαμε
για να γλείφουν –εκείνα- τη στέρηση του χρόνου.
Δ.Ε
Με μια ανάσα: είναι ποιητική έκφρασή μου, χωρίς επιστροφές, η στιγμιαία προβολή των συναισθημάτων, τα μεγάλα ή μικρά ερεθίσματα που πυροδοτούν το αλάφιασμα σε γραπτό λόγο, η λαχτάρα της έκφρασης. Είναι ακόμα, οι ελεύθερες απόψεις μου, οι ανησυχίες μου και η διάθεσή μου σε πρώτο χρόνο. Είναι και όσοι συγγραφείς, στοχαστές, ποιητές μ' εκφράζουν. Γράφουμε για να υπάρχουμε, για όσα μας αντιπροσωπεύουν, για όσα κερδίσαμε και γι' αυτά που χάσαμε, για όσα -ματαίως - ελπίζουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου