Με μια ανάσα: είναι ποιητική έκφρασή μου, χωρίς επιστροφές, η στιγμιαία προβολή των συναισθημάτων, τα μεγάλα ή μικρά ερεθίσματα που πυροδοτούν το αλάφιασμα σε γραπτό λόγο, η λαχτάρα της έκφρασης. Είναι ακόμα, οι ελεύθερες απόψεις μου, οι ανησυχίες μου και η διάθεσή μου σε πρώτο χρόνο. Είναι και όσοι συγγραφείς, στοχαστές, ποιητές μ' εκφράζουν.
Γράφουμε για να υπάρχουμε, για όσα μας αντιπροσωπεύουν, για όσα κερδίσαμε και γι' αυτά που χάσαμε, για όσα -ματαίως - ελπίζουμε.
Δευτέρα 6 Μαρτίου 2017
Κοιτάζω το ρολόι, κοιτάζω τη θάλασσα. Η ώρα σχεδόν
πέντε, δεν προλαβαίνω να γράψω, η δουλειά αποκεφαλίζει το όνειρο, το σώμα
ακολουθεί τον παγωμένο νεκρό, τίποτα δεν μου ανήκει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου