Θα μπορούσα να ‘χα πει περισσότερα, ίσως, αν είχα βρει πως μπορεί κάποιος να σταματήσει τη ροή των σκέψεων, αν υπήρχε μια στρόφιγγα φανερή, έστω κι αν ήταν σκουριασμένη και χρειάζονταν χέρια δυνατά. Θα μπορούσα να ‘χα κλείσει τον διακόπτη, χωρίς πολλά – πολλά, ένα δάκτυλο χωρίς τρέμουλο να το πατήσει. Για πολλά δε χρειάζονται αναλύσεις, δεν έχεις την πολυτέλεια του χρόνου, απλά ανοίγεις ένα κενό διάστημα και τα θάβεις, σιγουρεύεις με γερά πατήματα το χώμα για να μην ξανακυλήσεις, γιατί ο κόσμος μέσα μας είναι κινούμενη άμμο κι εύκολα σε καταπίνει. Μόνο που η ταφή και οι επιχωματώσεις δεν συνεπάγονται πάντα με διέξοδο, αλλά, κάτι είναι κι αυτό στις υπάρχουσες συνθήκες, όσο κι αν ξέρεις πως μ’ ένα βήμα πίσω ξαναρχίζει ο κύκλος σου.

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου