Ωστόσο, η βασκανία του ζωώδους δεν εγκαταλείπει ποτέ τη σωστή κλινοπάλη. Ο ίμερος ωθεί στην παραφορά, στην ηδονοχαρή αποχαλίνωση, στην πλήρη ακράτεια, στην παράφορη λαγνεία. Όταν η τύχη θέλει όντως να "παίξει" με ένα ζεύγος, το οδηγεί στα μη περαιτέρω. Επί της κλίνης θεραπεύονται και ωριμάζουν παλεύοντας. Έτσι βρίσκουν το νέο τους εαυτό. Πρόκειται για μια αμοιβαία μεταμόρφωση, που προϋποθέτει ατμόσφαιρα αλαφιασμένης κατάπληξης. Πάνω στο κορμί της γυναίκας δοκιμάζονται όλοι οι αταβισμοί, όλες οι αφαιμάξεις της ηδονής, όλο το αρχαϊκό βάθος του πόθου και του πόνου.
Κωστής Παπαγιώργης