Και ανακαλύπτεις ότι η ζωή είναι
καμωμένη, εδώ και πολλά χρόνια, από παρεξηγήσεις. Η Γερτρούδη, η δουλειά μου, η
φιλία μου με τον Στάιν, η εντύπωση που έχω για τον ίδιο μου τον εαυτό,
παρεξηγήσεις. Πέραν τούτου, ουδέν· πού και πού η ευκαιρία της λήθης, κάποιες
χαρές που έρχονται και ξαναφεύγουν δηλητηριασμένες. Ίσως κάθε μορφή ύπαρξης που
μπορώ να φανταστώ είναι καταδικασμένη να μεταμορφώνεται σε μια παρεξήγηση. Στο
μεταξύ, είμαι αυτός ο άτολμος, αμετάβλητος ανθρωπάκος, παντρεμένος με τη
μοναδική γυναίκα που σαγήνευσα ή που σαγήνευσε εμένα, ανίκανος, όχι πλέον να
είμαι κάποιος άλλος, αλλά ανίκανος να έχω τη θέληση να γίνω κάποιος άλλος.
Χ. Κ. Ονέτι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου