Κι έχουμε
μια αγωνία για το πότε θα ‘ρθει το καλοκαίρι ή όποια εποχή λαχταράμε, ενώ αυτό
που έρχεται είναι ένας ακόμα χρόνος, μια ακόμα σμίκρυνση της ζωής μας. Βιαζόμαστε
άραγε -εν αγνοία μας- για το τέλος;
Με μια ανάσα: είναι ποιητική έκφρασή μου, χωρίς επιστροφές, η στιγμιαία προβολή των συναισθημάτων, τα μεγάλα ή μικρά ερεθίσματα που πυροδοτούν το αλάφιασμα σε γραπτό λόγο, η λαχτάρα της έκφρασης. Είναι ακόμα, οι ελεύθερες απόψεις μου, οι ανησυχίες μου και η διάθεσή μου σε πρώτο χρόνο. Είναι και όσοι συγγραφείς, στοχαστές, ποιητές μ' εκφράζουν. Γράφουμε για να υπάρχουμε, για όσα μας αντιπροσωπεύουν, για όσα κερδίσαμε και γι' αυτά που χάσαμε, για όσα -ματαίως - ελπίζουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου