Κατά κάποιο τρόπο, συντάσσω ένα μνημολόγιο κάθε βράδυ, δε δίνω σημασία στην καλαισθησία των λέξεων, το ετοιμάζω για καμιά ώρα, ότι αναβλύσει πρώτο θα στρωθεί μπρος μου. Η συντροφιά και η ατμόσφαιρα είναι απαραίτητη, δεν πας σε πόλεμο χωρίς τουφέκι ή σε γιορτή χωρίς κεράσματα, ο καπνός, το ημίφως, το σκοτάδι στη θάλασσα που έχει χαραγμένο τις εικόνες της μέρας, σκόρπια βιβλία, κυρίως ποιήματα που ‘ρθαν πρόσφατα και δίπλα ο βασιλικός στο παράθυρο να γέρνει κι αυτός κουρασμένος. Όλα ανοίγουν μέσα σα νυχτολούλουδο κι όλα καταπίνονται με το κρασί λίγο πριν την απόσυρση, δίνοντας ραντεβού, αύριο το βράδυ.

Δ.Ε