Ανοίξαμε το πτώμα ενός πνιγμένου μεθύστακα.
Κάποιος του ‘χε καρφώσει ένα μαβί αστρολούλουδο
ανάμεσα στα δόντια.
Καθώς έκοβα κάτω απ’ το δέρμα
γλώσσα κι ουρανίσκο,
μ’ ένα μεγάλο νυστέρι,
μου γλίστρησε τ’ αστέρι στον εγκέφαλο.
Την ώρα που ράβαμε, το πήρα
και το ‘βαλα στη θωρακική κοιλότητα
μέσα σε πριονίδι.
Πιές τώρα τον άμπακο μες στο δοχείο σου!
Κοιμήσου απαλά,
μικρό αστέρι!
Gottfried Benn