Πέμπτη 21 Μαρτίου 2024

 

Κάποιοι θαλασσοδέρνονται

μέσα στην αλμύρα

της θάλασσας

πόσο τους νιώθω

σα να 'μαι δίπλα τους

στο κατάρτι

στην πιο μεγάλη φουρτούνα

που ζει

το μέσα μας

Δ.Ε

 

βρυχιέμαι

βρυχιώμαι

βρυχάομαι

όπως και να γραφεί

θεριό

στο χρυσό κλουβί του

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2024

 

Καθώς, μια ρυτίδα κάνει την εμφάνιση της, μια αυλακιά του χρόνου χαραγμένη, που περονιάζει από βροχή ή από δάκρυα, εκθέτει τη διάβρωση όσων ήρθαν ή όσων δεν ήρθαν.

Γιατί ο χρόνος, έχει αυτή την υποκειμενικότητα, ανάλογη μιας διαδρομής. Δε χαράζει τυχαία πάνω στο δέρμα, ζωγραφίζει το πέρας όχι μόνο κυτταρικά αλλά προπαντός συναισθηματικά.

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου

 

Το να κοιτάς πίσω από ένα τζάμι, ζεις δύο αντιθέσεις, εξαρτάται απ’ το παρατηρητήριο. Τον μικρόκοσμο σου και τον έξω θορυβώδη κόσμο. Εναλλασσόμενα ερεθίσματα, σαν συγκοινωνούντα δοχεία επηρεάζουν τις σκέψεις μας και ξεδιπλώνουν ανήσυχες νύχτες.

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου


 

Μου αρέσει το ρήμα, συντρίβω.

Διαχρονικό δάνειο στη γραμματική

με συνώνυμα:

κομματιάζω, θρυμματίζω, συνθλίβω

συντρίβω

τα δεδομένα μου

συντρίβω

τα παραδομένα μου

συντρίβω την τάξη

την εξουσία

τους μαλάκες

συντρίβω

και συντρίβομαι

και γίνομαι κομμάτια

θρυμματισμένα

αέρινα

που χάνονται

στο στομάχι

κι εν συνεχεία

στο έντερο

της λήθης.

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου

 

Κι αν διαφέρουμε

αν το άσπρο για σένα

είναι μαύρο για μένα

ή ανάποδα

η θάλασσα των ματιών σου

με καταβροχθίζει

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου

 

Ώρες – ώρες, θαρρώ πως έχω καταπιεί τον Ποσειδώνα, ο οποίος με την τρίαινα του αναμοχλεύει τα μέσα μου.

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου