Κάτω απ' το σκληρό και απροσπέλαστο καβούκι

των ανθρώπων

νόημα δεν υπάρχει

οι μορφές της ύπαρξης ποικίλουν

και η αιτία διαφέρει,

οι αφορμές μέσα στα στάχυα του μυαλού

δεν βρίσκουν το νήμα της αρχής

αφού κι αυτή γέννηση δεν έχει

κάθε σκέψη είναι το τέκνο

μιας άλλης

αιφνίδιας ή σκεπτόμενης προσαρμογής

πάνω στον γυάλινο χαρακτήρα

που έχει ρωγμές από τα πέρα δώθε

λογικής και αυθορμητισμού.

Μια θάλασσα που δε γνωρίζει

τα κέφια των ανέμων

μια ψυχή που δέχτηκε να πάλλεται

στον ρυθμό του άγνωστου

καθολικεύοντας που και που

τα σύννεφα

για να ξεφύγει

απ' όσα ο χρόνος

φθείρει.

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου