Αχ! Να γυρνούσες στην αταξία, και ο κόσμος στην δική του.
Η ασυμμετρία θυμίζει νιότη.
Τηρεί την τάξη μόνον όταν η κατάσταση επιδεινώνεται.
Τότε μέσα σου θα ποθήσεις το μέλλον, και κάθε σκαλοπάτι της ακατοίκητης σκάλας των καταπιεσμένων δυνατοτήτων, θα σε οδηγήσει στα ύψη με ένα χαρούμενο ίδιο συναίσθημα.
Γιε της ένθερμης ωδής, θα αποκηρύξεις την τεράστια μήτρα.
Τα ηλιοστάσια φυλακίζουν τον διάχυτο πόνο σ΄ένα σκληρό διαμαντένιο κόσμημα.
Η κόλαση στα μέτρα τους, κομμένη από τρίφτες μετάλλων, θα κατέβει νικημένη στην άβυσσο της.
Μπροστά στη νέα λησμονιά, μοναδικό σύννεφο στον ουρανό θα είναι ο ήλιος.
Ας πούμε ψέματα με ελπίδα σ΄αυτούς που ψεύδονται ότι η καταγεγραμμένη αθανασία είναι ταυτόχρονα πέτρα και μάθημα.
René Char (μετφρ.: Ανδρονίκη Δημητριάδου)