Οι σκέψεις που συντάσσονται, άλλοτε σ' ένα κομμάτι χαρτί ή στην οθόνη του υπολογιστή, είναι μια σμίκρυνση του μεγαλείου που στροβιλίζεται μέσα στο κρανίο. Μεγαλείο, για το μέγεθος της ικανότητας να καταγράφει ακατάπαυστα, να δημιουργεί, να διηγείται, ν' απορρίπτει, να ταξιδεύει, να ονειρεύεται, να διαψεύδει, να συνθλίβεται. Ο κόσμος των σκέψεων, στο μεγαλύτερο πολυσύνθετο εγκεφαλικό σύμπλεγμα, είναι η μόνη αλήθεια που διηγείται χωρίς φωνή, χωρίς αποδέκτη. Δημιουργεί περιστροφικές, επαναλαμβανόμενες ιστορίες, απελευθερώνει κάθε ηθικό φραγμό, εξωραΐζει την πραγματικότητα και συγκρούεται στον εσωτερικό βουβό μονόλογο με τον λόγο, λίγο πριν φύγει από τις φωνητικές χορδές. Κριτής κι αποδέκτης, θύμα και θύτης, πόλοι που ενώνονται κι απομακρύνονται, που καταλήγουν σε ομόκεντρους κύκλους.

Το μεγαλείο, το τερατώδες μεγαλείο, είναι τ' απόκρυφα νοητικά διηγήματα, οι εσωτερικές ιστορίες, που πλάθουν οι σκέψεις, εκεί, που το ποιος είσαι, αναγνωρίζεται μέσα στα 1200 γραμμάρια του εγκεφάλου και παραμένουν δέσμια της πραγματικότητας, καλά φυλασσόμενα, καλά ελεγχόμενα, δημιουργώντας τη μεγαλύτερη έλλειψη, απ' αυτό που είναι ζωή.

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου