Είναι το μόνο που αποζητώ, αναζητώ, αναμένω. Ξέρω καλά, πως η βεβαιότητα, ακούραστα χρόνια τώρα μου το καταπίνει. Σκορπίζει το χαμηλό σύννεφο που με ταξιδεύει, όπως χάνεται ο καπνός μπρος από τα μάτια και φανερώνει την πραγματικότητα. Μα το μυαλό συνευρίσκεται τις πιο ήσυχες ώρες με την επιθυμία. Εκεί, επιτρέπεται κάθε υπερβολή, κάθε ψευδαίσθηση χαμογελά στο πρόσωπο της αναστρέψιμης αίσθησης που σου επιβάλλει το τώρα, εκεί όμως, μπορώ να σ’ έχω, ναι να σ’ έχω, έστω για λίγο, έστω όπως κάποτε, να σ’ έχω, να σ’ έχω πριν χαθώ, πριν όλα χαθούν, πριν σε γνωρίσω, πριν σε χάσω, όλα μέσα σ’ εκείνο το διάστημα που σ’ είχα, που μ’ είχες, που δεν υπήρχε τίποτα άλλο από το να σ’ έχω και να μ’ έχεις.

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου