Η μέρα σβήνει

κι ο ήλιος αποσύρεται πίσω στο βουνό που φθάνει το μάτι

τα πάντα σήμερα έγιναν εικόνες διοχετευμένες στην πρόσφατη μνήμη

ίδιες με χθες, ίδιες σχεδόν με όλες τις υπόλοιπες μέρες.

Όσα έχω αδράξει στο φευγιό τους

κρύβουν ένα μεγαλείο μυστήριας απεικόνισης

σημάδια απόδειξης του χρόνου

έναν τελευταίο ασπασμό, μια υπόκλιση

σε κάθε σκηνή παρουσίασης

έστω κι αν αύριο η συνήθεια μας φανερώνει το τετριμμένο

την ανακύκλωση όλων όσων μας αγγίζουν.

Κάποια μέρα, που θα κάνω ένα ταξίδι

χωρίς την υπόνοια της επιστροφής

θα ‘θελα μιαν αντανάκλαση της αίγλης του ήλιου

να σβήσω, και κάπου, κάποιος να πει

ωραίος ήταν ο μπαγάσας

έζησε με μια διάχυτη συγκίνηση στα μάτια.

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου