Καιρό τώρα μυρίζω την αποσύνθεση

κολλάνε στα ρουθούνια τα λόγια, οι πράξεις

οι ιδέες των πάντων

νιώθω το στομάχι να θερμαίνεται

κάψιμο απ’ όσα δεν αντέχω να χωνέψω

Ανησυχώ για τη διαπίστωση που θέριεψε

που αναρριχάται και με κυκλώνει

Άνθρωποι που μιλάνε

Άνθρωποι που αποζητάνε

Άνθρωποι που ψεύδονται

Άνθρωποι πάντα πεινασμένοι

για τη σάρκα της ψυχής των άλλων

Άνθρωποι γνωστικοί

κι αλάνθαστοι

που θορυβούν

και χάνονται

χωρίς τίποτα να τους αγγίξει.

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου