Παρασκευή 20 Απριλίου 2018


Υπάρχουν κι εκείνοι. Ελάχιστοι, όπως τα δυο – τρία πιο φωτεινά άστρα που στέκουν σιωπηλά στον ουρανό της νύχτας. Ευαίσθητοι και πρόθυμοι στον πρώτο κάλεσμα των άλλων, όλων εκείνων που έχουν ανάγκη, χωρίς διακρίσεις, χωρίς ερωτήσεις. Η μόνη ανταμοιβή τους, είναι η συγκίνηση της ανακούφισης, τα γεμάτα μάτια της ευγνωμοσύνης, το στοργικό άγγιγμα στον ώμο, το υπάρχει κάποιος για εμάς, για όλους εκείνους στο περιθώριο μιας αφιλόξενης ζωής.
Υπάρχουν εκείνοι, που δε διαθέτουν προσωπικό χρόνο, που αναδιπλώνουν τις ανάγκες τους και τις παραμερίζουν προς όφελος της ανάγκης των παθόντων.
Υπάρχουν, μέσα στην αδυσώπητη αδιαφορία, στο χλωμό τοπίο των καιρών, πάντα εκεί, στις πρώτες ασθματικές ανάσες των άλλων, πρωτοστάτες, αφανείς ήρωες της καθημερινότητας.
Ακυβέρνητοι στον δικό τους κόσμο, περιπλανώμενοι καμηλιέρηδες της δικιάς τους ψυχής, μα καπετάνιοι καλοί στις θάλασσες των άλλων.
Όσο υπάρχουν εκείνοι, υπάρχει μια εύθραυστη κλωστή ελπίδας στον κόσμο.

(στον καλό φίλο Γιάννη Nάκο, γιατρό εκτός ορίων)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου