Τετάρτη 18 Απριλίου 2018



Αν χαθεί η ομορφιά

Μια αντίδραση, μια κίνηση που φανερώνει την αντίθεση στο προκαθορισμένο. Αυτό που θα μπορούσε να σε καθηλώσει στη στατικότατη παράδοση μιας συνηθισμένης ζωής, ξεκινά πάντα από μια επανεκκίνηση, άγνωστη, αμφίρροπη, μα πάντα πίσω από κάθε νέο προβληματισμό φανερώνει τη μαγεία της νέας περιπέτειας. Ένα κύμα επιλογών, μια ενορχήστρωση κι ενσωμάτωση αυτών που διαρκούν όσο η ανάσα δεν κομπιάζει, όσο ακόμα υπάρχει κάτι πιο δυνατό να σε κρατά εδώ, μέσα σ’ ένα κυκεώνα αισθήσεων. Αμάλγαμα μικρών παρουσιάσεων μιας αδάμαστης, άγριας φύσης, που συνεργεί στην ύψιστη αίσθηση της γαλήνης.  
Πέτρα, θάλασσα, φύση ανέγγιχτη, ακόμα παρθένα, ακόμα και για όσο το επιτρέπει η άλογη εκμετάλλευση,
η βλέψη εκείνων που ασελγούν στην ομορφιά, αποσκοπώντας στο κέρδος, το μοναδικό τέρας της ανθρώπινης ατέλειας που δεν ελέγχεται.
Μάνη, Μεσσηνιακή Μάνη. Οι ελιές μπονσάι ανάμεσα στην πέτρα, τα πέτρινα σπίτια, ο ήλιος που επιμένει στη μόνιμη του κατοικία, η θάλασσα με τα πετρώματα της, με τις αμμώδεις παραλίες και τους βράχους αντιστύλι στ’ ακροδάχτυλα του Ποσειδώνα.
Ο ευλογημένος τόπος είναι, η άγρια ομορφιά, η συνεύρεση των στοιχείων της φύσης, το μυστήριο που αναβλύζει από την ιστορία της.
Δεν ξέρω αν ο πολιτισμός που έχει εκπέσει θα οδηγήσει στην αλλοτρίωση, στον ξεπεσμό κι αφανισμό της ομορφιάς. Αν αυτή η γη μολυνθεί και χάσει τη μοναδικότητα της. Αν κάποτε ξεχάσουμε να υπάρχουμε ως φρουροί της ταυτότητάς της κι αφήσουμε τη φθορά να μας σκεπάσει, αν τα μάτια μας στερέψουν, αδιαφορώντας για όσα μας ανήκουν.
Δημήτρης Ι. Ευθυμίου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου