Δεν είναι πρώτη φορά, που όλα συσσωρεύονται, με μια ορμή γύρω σου. Δεν είναι πρώτη φορά, που δοκιμάζονται οι αντοχές σου. Η φράση: ενός κακού δοθέντος μύρια έπονται, είναι κατά το ήμισυ σωστή, καθώς αφαιρούμε μια ουσιαστική παράμετρο, εκείνη της μετάθεσης των προβλημάτων, που μένουν μετέωρα κι “ασφαλή” σε κάποιο τεταρτημόριο του εγκεφάλου. Έτοιμα, όμως στην πρώτη συμπίεση μιας απρόβλεπτης κατάστασης να εμφανιστούν στο σύνολο, δίνοντας τη λαθεμένη εντύπωση της αρχαίας φράσης του Σοφοκλή.

Δεν είναι η πρώτη φορά, που η μετάθεση, κυοφορείται στην αναμονή κι αναποφασιστικότητα μας, δίνοντας την αίσθηση της ακυβερνησίας.

Κι αν έχουμε ξανά και ξανά βρεθεί στα μέσα ενός ωκεανού, να σφυροκοπούμαστε από κύματα, δε μάθαμε από τη θάλασσα, δε μάθαμε να ταξιδεύουμε στα ρηχά.

Κάθε φορά, όμως, καθώς τελειώνει η μέρα, κι αφοπλίζουμε από πάνω μας την πανοπλία του εύθραυστου μαχητή, η γαλήνη της νύχτας σε συνοδεία με ό,τι μας ανήκει, αυτά τα μικρά κι ασήμαντα δικά μας, είναι τα μόνα εφόδια για να πιστέψουμε σ' έναν κόσμο που απουσιάζει,

Η νύχτα, ακόμα και τα θεριά τα εξημερώνει, όταν κοιτάζουν τον ουρανό, όταν κοιτάζουμε σε άλλη κατεύθυνση από την περπατημένη.

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου