Η αυλαία πέφτει. Το τελευταίο μπάνιο, κάθε χρόνο γίνεται και πιο νωρίς. Μεγαλώνουμε, μια διαπίστωση που έμμεσα σε αποτραβάει, σε αποσύρει κάθε χρόνο και νωρίτερα. Αυτός ο υποσυνείδητος φόβος, δημιουργεί μια άμυνα, μια αυτοσυντήρηση καθώς ο αέρας σου δροσίζει το πρόσωπο, σου ανατριχιάζει το σώμα. Arrivederci, και όχι αντίο, για όταν θα ξανάρθει το καλοκαιράκι, όταν τα χελιδόνια με την επιστροφή τους θα σε φέρουν ξανά εκεί που ανήκεις.