Τετάρτη 13 Ιουνίου 2018


Ανάμεσα στην τωρινή μου πραγματικότητα και στα όνειρα
με διακατέχει ίλιγγος
σ’ εκείνο το φτιαχτό μεσοδιάστημα της απόσυρσης
τα πόδια μου κρέμονται κάτω απ’ το κρεβάτι
νιώθω ν’ αγγίζω τη θάλασσα
γέρνω ημιθανής από την κούραση της μέρας στο ανατομικό μαξιλάρι
σύννεφα για προσκεφάλι
μάτια που ατενίζουν το υπολογίσιμο κενό
και κάπου μέσα μου υπάρχει ακόμα ζωή
ζωή που ξέχασα να ζω.
Δ.Ε

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου