είναι φορές
που μοιάζει από χαρτί ο ουρανός
κι ο ήλιος μπλεγμένος πάνω του με λίγα χελιδόνια.
χαράζει ιούνης ύστερα, κι είναι ένα καύμα κίτρινο
στο χρώμα των ναρκίσσων. εγώ
δεν κοιτάζω πια πίσω, τζούλια,
αν διασχίζεις τους μεγάλους διαδρόμους
με ντελικάτα αέρινα βήματα
σαν να΄θελες η αύρα σου ν΄αγγίξει την καρδιά μου
τη νύχτα αυτή τη μαλακή που θέλω να ουρλιάξω,
ή αν τα χείλη σου ριγούν σαν τα φτερά ενός γρύλου
μπροστά σ΄ένα ποτήρι coca cola
που μοιάζει από χαρτί ο ουρανός
κι ο ήλιος μπλεγμένος πάνω του με λίγα χελιδόνια.
χαράζει ιούνης ύστερα, κι είναι ένα καύμα κίτρινο
στο χρώμα των ναρκίσσων. εγώ
δεν κοιτάζω πια πίσω, τζούλια,
αν διασχίζεις τους μεγάλους διαδρόμους
με ντελικάτα αέρινα βήματα
σαν να΄θελες η αύρα σου ν΄αγγίξει την καρδιά μου
τη νύχτα αυτή τη μαλακή που θέλω να ουρλιάξω,
ή αν τα χείλη σου ριγούν σαν τα φτερά ενός γρύλου
μπροστά σ΄ένα ποτήρι coca cola
Γκέρχαρντ Φάλκνερ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου