Φοβάμαι την εξαναγκασμένη σιωπή τα πιρουνιασμένα σπλάχνα που σα λάστιχα χάνουν αργά αργά την πνοή τους το οξυγόνο που σβήνει μέσα σ’ ένα μπουκάλι ζωής άνθρωποι σε ασφυξία ανήμποροι τσακισμένοι από όρνια της πολιτικής που αρέσκονται στο ημιθανή πνεύμα. Φοβάμαι να τους αγγίξω να τους μιλήσω με αχυρένια λόγια πώς να τους κρατήσω όρθιους; Μα κυρίως φοβάμαι όταν θα ‘ρθει η σειρά μου όταν θα ‘ρθει η σειρά σας. Δημήτρης Ι. Ευθυμίου (2009)
Με μια ανάσα: είναι ποιητική έκφρασή μου, χωρίς επιστροφές, η στιγμιαία προβολή των συναισθημάτων, τα μεγάλα ή μικρά ερεθίσματα που πυροδοτούν το αλάφιασμα σε γραπτό λόγο, η λαχτάρα της έκφρασης. Είναι ακόμα, οι ελεύθερες απόψεις μου, οι ανησυχίες μου και η διάθεσή μου σε πρώτο χρόνο. Είναι και όσοι συγγραφείς, στοχαστές, ποιητές μ' εκφράζουν. Γράφουμε για να υπάρχουμε, για όσα μας αντιπροσωπεύουν, για όσα κερδίσαμε και γι' αυτά που χάσαμε, για όσα -ματαίως - ελπίζουμε.
Τρίτη 1 Μαΐου 2018
Φοβάμαι την εξαναγκασμένη σιωπή τα πιρουνιασμένα σπλάχνα που σα λάστιχα χάνουν αργά αργά την πνοή τους το οξυγόνο που σβήνει μέσα σ’ ένα μπουκάλι ζωής άνθρωποι σε ασφυξία ανήμποροι τσακισμένοι από όρνια της πολιτικής που αρέσκονται στο ημιθανή πνεύμα. Φοβάμαι να τους αγγίξω να τους μιλήσω με αχυρένια λόγια πώς να τους κρατήσω όρθιους; Μα κυρίως φοβάμαι όταν θα ‘ρθει η σειρά μου όταν θα ‘ρθει η σειρά σας. Δημήτρης Ι. Ευθυμίου (2009)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου