Δεν έχω και τόσες στιγμές που να θυμάμαι την ανθρωπιά μου κείνη την έμπρακτη κείνη που σε σημαδεύει όπως κάνουν οι κτηνοτρόφοι στα μπούτια των ζώων. Χθες όμως, τρείς μέρες πριν πληρωθώ βρέθηκα με δώδεκα ευρώ στην τσέπη τέσσερα ευρώ ο καπνός ένα σαράντα η ρετσίνα τη μισή την κατάπιε η άμμος (χύθηκε καθώς είδα μια γοργόνα με ωραίους μηρούς να μαστιγώνει με τα μαλλιά της την ωμοπλάτη της) Κι ένα διπλό γεύμα -τίποτα το σπουδαίο- με τον τρελό όπως τον φωνάζουν στη γειτονιά της Καλλιθέας. Πρώτη φορά που ξέμεινα από λογική κι από ευρώ και τη θυμάμαι ως τη μοναδική μου ανθρώπινη μέρα. Δ.Ε (2010)
Με μια ανάσα: είναι ποιητική έκφρασή μου, χωρίς επιστροφές, η στιγμιαία προβολή των συναισθημάτων, τα μεγάλα ή μικρά ερεθίσματα που πυροδοτούν το αλάφιασμα σε γραπτό λόγο, η λαχτάρα της έκφρασης. Είναι ακόμα, οι ελεύθερες απόψεις μου, οι ανησυχίες μου και η διάθεσή μου σε πρώτο χρόνο. Είναι και όσοι συγγραφείς, στοχαστές, ποιητές μ' εκφράζουν. Γράφουμε για να υπάρχουμε, για όσα μας αντιπροσωπεύουν, για όσα κερδίσαμε και γι' αυτά που χάσαμε, για όσα -ματαίως - ελπίζουμε.
Τρίτη 1 Μαΐου 2018
Δεν έχω και τόσες στιγμές που να θυμάμαι την ανθρωπιά μου κείνη την έμπρακτη κείνη που σε σημαδεύει όπως κάνουν οι κτηνοτρόφοι στα μπούτια των ζώων. Χθες όμως, τρείς μέρες πριν πληρωθώ βρέθηκα με δώδεκα ευρώ στην τσέπη τέσσερα ευρώ ο καπνός ένα σαράντα η ρετσίνα τη μισή την κατάπιε η άμμος (χύθηκε καθώς είδα μια γοργόνα με ωραίους μηρούς να μαστιγώνει με τα μαλλιά της την ωμοπλάτη της) Κι ένα διπλό γεύμα -τίποτα το σπουδαίο- με τον τρελό όπως τον φωνάζουν στη γειτονιά της Καλλιθέας. Πρώτη φορά που ξέμεινα από λογική κι από ευρώ και τη θυμάμαι ως τη μοναδική μου ανθρώπινη μέρα. Δ.Ε (2010)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου