Τρίτη 1 Μαΐου 2018


Δεν έχω και τόσες στιγμές
που να θυμάμαι την ανθρωπιά μου
κείνη την έμπρακτη
κείνη που σε σημαδεύει
όπως κάνουν οι κτηνοτρόφοι
στα μπούτια των ζώων.
Χθες όμως, τρείς μέρες πριν πληρωθώ
βρέθηκα με δώδεκα ευρώ στην τσέπη
τέσσερα ευρώ ο καπνός
ένα σαράντα η ρετσίνα
τη μισή την κατάπιε η άμμος
(χύθηκε καθώς είδα μια γοργόνα με ωραίους μηρούς
να μαστιγώνει με τα μαλλιά της την ωμοπλάτη της)
Κι ένα διπλό γεύμα -τίποτα το σπουδαίο- με τον τρελό
όπως τον φωνάζουν στη γειτονιά της Καλλιθέας.
Πρώτη φορά
που ξέμεινα από λογική
κι από ευρώ
και τη θυμάμαι ως τη μοναδική μου ανθρώπινη μέρα.
Δ.Ε (2010)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου