Αν η συνύπαρξη προϋποθέτει απώλεια της ιδιοτέλειας, συμμετοχή της αποδοχής της διαφορετικότητας και συνεργεία, τότε υπάρχει ελπίδα στις μικρές κοινωνίες που θίγεται η αξιοπρέπεια τους από την απουσία του κράτους.

Η ένωση, αποδεδειγμένα συσπειρώνει κι ευαισθητοποιεί το άτομο. Δημιουργεί στέρεους κύκλους που μέσα κει μπορούν να δοθούν απαντήσεις σε προβλήματα. Αρκεί να υπάρχουν άνθρωποι που ακούνε, άνθρωποι απεγκλωβισμένοι από στερεότυπα, με βλέμμα στο κοινό συμφέρον. Ίσως τότε, η ελπίδα να μην είναι θεωρητικό σχήμα.

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου