Τρίτη 1 Μαΐου 2018


Προχθές, με το γνωστό εμπαιγμό της η μνήμη
έφερε έναν κι έναν τους έρωτες
στο κατώφλι της νύχτας
κάποιος κοντοστάθηκε ένα – δυο λεπτά
κάποιος άλλο κατσικώθηκε μισή ώρα
δυο – τρεις που δεν είχαν σάρκα, ιδρώτα πάνω τους
που δε χάθηκαν σε οργασμικές αισθήσεις, παραισθήσεις
παρά μονάχα σε ανεκπλήρωτες νοητικές εκσπερματώσεις
με γυρόφερναν πάνω από δυο ώρες
μ’ ένα επαναλαμβανόμενο σιγομουρμούρισμα  «πως θα ήταν αν.»
μα ο μεγάλος έρωτας
πρόβαλε απ’ το πάτωμα
με τράβηξε απ’ τα πόδια
και με γυρόφερνε μέχρι την αυγή
στο χθες και σ’ ένα αύριο που δεν υπάρχει.
Καμιά λύπηση δεν είχε.
Δημήτρης Ι. Ευθυμίου (2009)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου