Εδώ στο περιθώριο

μιας κάμερας κατάλευκης

προτού οι έλικες του χρόνου

σκορπίσουν τις βάσεις δεδομένων μιας ζωής

προτού ο δόκτορας σφραγίσει τη γνωμάτευση

κι αρχίσει να μιλά για νέκρωση του Ιππόκαμπου

και των λοιπών λοβών

κι όσο ακόμα προλαβαίνω

θα θυμηθώ αυτή τη νύχτα

τα δώρα κι αντίδωρα

των δεκαετιών που κουβαλώ

θα φτάσω στ’ άκρα όλων των αισθήσεων

όπως κανείς ανταμώνει τις τελευταίες του ανάσες

και θυμάται

θυμάται πόσο ωραία ήταν η ζωή.

Δημήτρης Ι. Ευθυμίου