Όσα περιστρέφονται τις νύχτες και σε βρίσκουν απροετοίμαστο, σχεδόν υποταγμένο στης μνήμης τα καμώματα, σχεδόν τα περισσότερα απ’ αυτά έχουν να κάνουν με όσα περάσανε σα δόρυ στα σπλάχνα κι άγγιξαν τις αρτηρίες σου. Την αίσθηση εκείνη, όπως το αναμμένο φυτίλι που οδηγεί σε έκρηξη. Τώρα ξέρω, πως αυτό το παίδεμα των πιο στιλπνών ωρών, είναι όσα αξίζει να θυμόμαστε, όσα συντελούν στο απόσταγμα μιας ζωής που είχε κάτι να μας πει.

Δημήτρης Ι Ευθυμίου