Αυτές οι μετακινήσεις των αισθήσεων, οι πτώσεις και μεταπτώσεις, σκεπασμένα από το πέρασμα των φυλλωμάτων, κρύβουν πάντα από κάτω τους, σπλάχνα πύρινα, έτοιμα από ένα τίποτα να αναστηθούν, για όσα ποτέ τους δε βρήκαν παρά τη χημική τους ταύτιση εκείνη την ένωση της πληρότητας. Ίσως κάποτε, όσοι δεν έδωσαν μια ανάσα ν’ ανασηκώσουν εκείνα τα φύλλα που επισκίασαν την ομορφιά, να θυμηθούν τη χαμένη τους ευκαιρία, τον χαμένο τους επίγειο παράδεισο.

Δ.Ε