Φανερώνεται, τη στιγμή που απολαμβάνεις την απόσταση, το βάθος της αυτοεξορίας. Φανερώνεται στον χρόνο της αποκαθήλωσης, στον αλλόκοτο κόσμο των σκέψεων, στις ευγενείς φαντασιώσεις που προδίδουν τις ματαιώσεις, τα λάθη και την απώλεια των ονείρων, στο υπομονετικό ξεμπέρδεμα του νοητικού ογκόλιθου, εκείνο το δυσβάστακτο, ακατανόητο κουβάρι σου. Φανερώνεται στο άγγιγμα της σιωπής, στο μαλάκωμα της ψυχής και στον ρυθμό των αναπνοών που είχαν κοπάσει. Σε μια μελωδία αναγνώρισης του ποιος είσαι, μια θαυμάσια δυνητική δύναμη που δίνει τις απαντήσεις τυπωμένες πάνω στο νήμα, που σε ξεπροβάλλουν με ορμή στο φως.
Δ.Ε