Σε αφήνω
όπως κανείς νοθεύει την απουσία του θανάτου
με αναμνήσεις γλυκόπικρες
μ’ ένα κεντρί ταμπουρωμένο στη δεξιά αορτή
με μιαν ανάσα στην άκρη του γκρεμού
που δεν την αφήνω να ταξιδέψει
γιατί υπάρχει λόγος να υπάρχω
γιατί υπήρξες πριν υπάρξω
γιατί ακόμα κι όταν δεν θα υπάρχω
θα ‘χω αφήσει χιλιάδες στίχους
που θα μιλούν για σένα.
Δημήτρης Ι. Ευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου