Υπάρχει μια στιγμή θεϊκής ανάτασης

καθώς με γυρισμένη την πλάτη

αφήνει να πέφτει το παντελόνι της

είναι η στιγμή που ο ουρανός στρογγυλοποιείται

διαιρημένος μεμιάς σε δυο οπίσθια όρθια

και καθώς ρίχνει αργά και βασανιστικά τα μαλλιά της

στους ώμους

μια σκιά σκεπάζει τις δυο μικρές αυλακιές της μέσης της

όπου κάθε φορά σκύβω να πιω το νέκταρ

που παράγει ο ιδρώτα της

τώρα γνωρίζεται πως μέσα απ’ αυτήν τη γυναίκα

έχω βρει τη μακροζωία μου

Δημήτρης  Ι. Ευθυμίου